13mayıs13 pazartesi. zorda olsa bitmiş bir veda balesi. az bir sayfa kalmışken günlerce bakıştık kitapla o kendi rafında dururken. ama elbet okuyacaktım, bitmesin diye orada bekletmenin ne anlamı vardı ki. sadece özlemek işte, daha bitmedi hala okuyorum, içindeyim diyebilmek. o bekleme arasında başka bir kitaba başlasanda aklının O'nda olması… hatta arada eline alıp, dönüp dönüp okuduğun sayfaları tekrar okumak… işte öyle birşey. bir karıştırdım da şimdi, altını çizdiğim tek cümle; "…son günlerde hayalinde büyütmeye başladığı bebeği". bütünüyle etkilendiğim bir kitap tabikii ama bu cümle, ahh bu cümle yok mu… O bir kadındı…
Merve Taştan yazdı.
